(bkz:ahmed arif) tarafından yazılmış 240 sayfalık bu kitap edebiyat, anı-mektup-günlük türlerine sahiptir.ayrıca kitap 9786053609308 ısbn numarasına sahiptir.

böyle akşamlı saatlerden birinde mektupları okuduğumda, birbirlerine duydukları aşka, sevgiye, dostluğa, samimiyete sanki bir üçüncü kişi olmuştum istemeden. beni görseler ayıp olur diye gizliden bakmıştım. bakarken de hep iç geçirmiştim.. öyle yavan oluşunu hitaplarımızın, öyle kuru ve bayağılığını sohbetlerimizin ve sevgimizi aktarışımızın öylesineliğini görmüştüm...şöyle yazıyor mektupta;
“(…) seni sade, bir dost, bir sevgili, bir can parçam olduğun için değil; beni, bu garip ve tedirgin canı, yaşama tutkusuna umuttan, aşktan, ölümü unutturan güzelim sevdalardan yana o aziz duyulara, düşünlere sımsıkı bağlayan bir dünya olarak seviyorum. (…) “

sevgi ilk kriter olmalıysa eğer yaşamda, dua edelim, leyla gibi sevilebilmek mümkün olsun. sevgili arif'in kalbinden hepimize birer tane konsun.

"bir mavi gül bahçesi yorganım
uyku saçlarımın meçhul şarkısı
sonra yastığımda ilk gölgen kızlık
ve ilk unutuluş hürriyet raksı
yumuşaklığında köpükten öpüşlerin
mukaddes günahlar cenneti oda
dikişsiz beyazlığında tüllerin
bir ay süzülecek buluta
ve bir mavi şarap gözlerindeki
musiki gölgelerinde yorgun
sen hep öylesine güzel sevdalım
ben sana allahsızcasına vurgun"

ahmet arif tarafından leyla erbil'e gönderilmiş mektuplardan oluşan kitaptır. ahmet arif leyla hanıma karşılıksız aşk beslemektedir. ancak leyla hanım ahmet beyi dostu olarak görür ve öyle kabul eder. leyla hanımın kendisini bir şekilde hayatında bulundurmasından bile mutluluk duyan ahmet arif mektuplarından birinde memnuniyetini şu sözlerle dile getirir "böyle benzersiz bir dostluğa beni layık gördüğün için tanrıya teşekkür etmek. athe olmamın önemi yok burda , bi tanrı yaratırız olur biter." (bkz : leylim leylim / sayfa 58 )

bugünlerde annemin başucu olan kitap.

“çok öskedim seni. öskedim, bizim doğu dialektinde özledim demektir. neyini nereni hangi halini desem ki. sesini öskedim örneğin. yüzünü, şeytan çocuk gülüşünü, öfkeni, yeryüzünü ve kaskatı canımı ısıtan varlığını. şükür varsın. “

“ ben varım sevgili dost. ben varım canım kardeşim. bensiz üzülmene dayanamayacak kadar da egoistim. şuyum buyum her neyse ama ne duyarsan -sana nefretten gayrı- beraber duyuyorum senlen, bil bunu. “