orhan veli kanık

istanbul doğumlu, türk şair. (bkz:bütün şiirleri)
en güzel havalarda 'beni bu güzel havalar mahvetti' diyerek rögar kapaklarında anımsadığım şiiri şiirlikten çıkarıp, kendince şiir kavramını baştan yazan 'garip' şair... aşk seninle daha da resmileşti, orhan veli.
gün olur, başıma kadar mavi;
gün olur başıma kadar güneş;
gün olur, deli gibi...
doğum günü hediyesi almış en yakın arkadaşım 14 yaşıma giriyorum "orhan veli kanık bütün şiirleri" kitabı sonra okunmaktan paramparça olmuştu bu kitap. ayracin olduğu sayfa cenneti anlattı kendi ismimle bana...

tûba

güneşli mavi ellere yelken açar 
beyaz kanatlı, altın yüklü gemiler, 
ve uçup giden hülyalarımızda ağaçlar, 
çeşmelerinde âbıhayat akan yer. 

beyaz kuşlarla ve günlerce yolculuk; 
sihirli hind'e doğru açılan dibâ. 
en sonunda bereket akıtan oluk, 
olgun yemişleri yere değen tûbâ.
"ben ki her nisan bir yaş daha genç, her bahar biraz daha aşığım. korkar mıyım? ah dostum derdim başka" orhan veli kanık
şu pahalı hayatta aklıma dizeleri geldikçe beni keyiflendiren şair.

bedava yaşıyoruz, bedava;
hava bedava, bulut bedava;
dere tepe bedava;
yağmur çamur bedava;
otomobillerin dışı,
sinemaların kapısı,
camekanlar bedava;
peynir ekmek değil ama
acı su bedava;
kelle fiyatına hürriyet,
esirlik bedava;
bedava yaşıyoruz, bedava.
arzular başka şey,
hatıralar başka.
"ben ki her akşam yatağımda
onu düşünüyorum
onu sevdiğim müddetçe
yatağımı da seveceğim."
akşamüstüne doğru, kış vakti;
bir hasta odasının penceresinde;
yalnız bende değil yalnızlık hali;
deniz de karanlık, gökyüzü de;
bir acaip, kuşların hali.
öyküleri için (bkz: hoşgör köftecisi)