zülfü livaneli'den okuduğum ilk kitaptır kendisi. ah, okurken kalbimi ne kadar paramparça etmişti, öyle sürükleyiciydi ki iki günde elimden kayıp gitti. roman ilk başta bir tokat gibi yüzünüze çarpıyor gerçekleri, aç gözlerini de etrafına bir bak diye haykırıyor. genel kültürü de bayağı bir geliştiriyor. okunması gereken bir kitap (bkz:
serenade für nadia)