sovyet edebiyatında kabul görmesi zor olsa da, önde gelen adlarından biri olmayı başaran mihail bulgakov, yapıtlarının çoğunda sovyet bürokrasisini eleştirmiştir. kara mizahıyla, sovyetlerin saat gibi işleyen sistemini parçalayıp, dağıtmış ve sansüre uğramıştır. bugün bile eser 80 sayfalık sonrası yayınlanabilmiştir. eserde bulgakov'un diline, olayları birbirine bağlayış şekline ve özellikle kişilerin ismini söylemeyip tasvir ederek dolaylı yoldan anlatışı olağan üstüdür. kitapta dönemin sovyet bürokrasisinin ve toplumdan uzak yazarların ikiyüzlülüğünü, çıkarcılığını anlatırken aslında bu sorunları günümüzde ülkemizde dahil dünya sorunu olmaya devam ettiğini fark edebiliriz. kitap kötülüğün insandaki dışavurumunu da tahlil etmeye çalışmıştır. kitap karışık başlasa da konu bütünlüğü, verdiği mesajlar ve karakter tasvirleriyle kendini akıcı bir şekilde okutabiliyor.

kitaptan alinti:
şeytan’ın yardımcılarında behennot ve korovyev sanat camiasının sık sık gittikleri ve moskova'nın en ucuz ve lezzetli lokantasında birşeyler yemek isterler.fakat girişteki kadın görevli tarafından yazar kartları olmadığından alınmazlar.bunun üzerine behennot bir yazarın karta ihtiyacı olmadığı,yazdığı birkaç sayfayla yazarlığını belgelediğini anlatır kadın görevliye ,ve şöyle devam eder: -dostoyevski'nin kartamı ihtiyacı var. -iyi ama dostoyevski yaşamıyor ki öldü o. -itiraz ediyorum hanımefendi dostoyevski ölümsüzdür.