gereğinden fazla sürede okuduğum bir kitap: knut hamsun- açlık ;
epey süredir okumak istiyordum ve sonunda okuyabildim fakat istediğim kadar akıcılıkta okuyamadım hep bir bahanedir uydurdum ve kitabı neredeyse bir haftada bitirdim.
kitabın konusu ve işleyişi gayet akıcı ve hoş fakat sürekli başka şeylere gözlerimi kaydırmam, kitabı uzun sürede okumama sebep oldu.
kitap hakkında konuşmam gerek olursa şunları diyebilirim ;
"yazarın kendi hayatını anlattığı açlık romanı, açlık hissini öyle işlemiş ki cümlelerine insan yediği yemekten çekinir oluyor."
"bunca açlığa ve sefalete rağmen hala sürekli yazı yazmaya çalışan bir yazar, sürekli barıncak bir yer bulmaya çalışan sokaklarda vakitlerini öldüren ve hiç haketmediği hayatı yaşadığını düşündüğüm biri."
"fakirlikten tanıdıklarından hep para istemeye gidiyordu fakat geri çevrildiğinde tezgahtar çalışanlarından para istiyecek yani dilenci olucak duruma kadar düşüyor ve kendi haline ağlamaya başlıyordu."
bahsedilcek onca yeri ve konuşulcak çok fazla konusu var fakat daha fazla spoiler vermek istemiyorum ve son olarak şu alıntıları eklemeyi istiyorum ;
alıntı/
*belli belirsiz bir duygu, bana şu kaldırım taşları üzerinde yürüyen, sinip küçülen kimsenin ben olmadığımı söylüyordu*
*tanrı'nın her seferinde yolumu kesemsini, istediğim tek şey günlük ekmeğim olduğu halde her şeyi mahvetmesini asla bağışlayamıyorudum*